( آزمانک,, نُنکّ،، ناگمان)

من چہ دَریگ ءَ چمّشانک دات اَنت- انگت ءَ ھَور اَت- بے وانکیں ھَورےاَت-نہ گْوات، نہ گِروک، نہ گْرند… بس رچان اَت-من چہ دریگ ءَ چمّ کِنزینت اَنت ءُ وتی جَن ماھکان ءِ نیمگا چارِت کہ گْوانزگ ءِ نزیک ءَ جُلّ ءِ سرا نشتگ اَت ءُ نُنکّ ءَ میچینگ ءَ اَت- لوگ ءِ تھا، ڈَنّ ءَ ھر چیز پہ اَجام اَت، بے توار اَت ءُ من شِزار بیان اتاں- ھَور ءُ آپ مہ بیتیں من شُتگ اَتاں بازار ءَ وتی دُکان پچ کتگ اَت-
گرماگی نیمروچاں چُشیں بے تواریں ھَور من ءَ دوست بیت بلے مرچی نزاناں چیا دل لوٹگ ءَ اَت کہ ھَور ءِ پَجّی ءَ اَنچیں تْرندیں گْواتے بہ کشّیت کہ تْرمپ چو تیر ءَ بہ بنت-گِروک اَنچو چِیلک بہ جنت کہ آزمان بہ دِریت- جمبر اَنچو بہ گْرندیت کہ گوش کَرّ بہ بنت- نُنکّ بہ گُڑیت ءُ گْریوگ ءَ شرو بہ کنت ءُ ماھکان پر آئی ءِ سھڑینگ ءَ زوراں نازینک بہ جنت- ھر نیمگ ءَ کوکّار بہ بیت- جگّا بہ بیت-
” مرچی سُھب ءَ ابّا ءَ فون کت- ترا سلام ئےِ کت- گشت ئےِ دیم ءِ آدینگ ءَ کایاں-،،
ماھکان ءَ بے تواری پْروشت- من آئی ءِ نیمگ ءَ چارِت بلے ھچ نہ گشت- من ءَ وشّ تب ءُ مسکرا بازیں ناکو ءِ گپّے گِیر اَتک- وھدے سیر ءَ رند دو سئے ما ءِ تھا ماھکان ءِ لاپ پُرّ بوت گڑا ناکو ءَ گوں من مسکرا کُت:
,, بچکّ! تو چُکّ ءِ تْراشگ ءَ زَبر ئے بلے اے چکّ کہ پیداگ بیت تئی جَن ءَ چہ تو بارت ءُ وتی مات کنت ءُ تئی دپ کوش ءَ بیت، ھُشک ءَ نندئے…. ءُ اگن اولی چکّ بہ بیت بچکّے گڑا پت ءِ نِہر ءَ چَٹ دَؤر دنت!،،
ءُ مرچی کہ مئے بچکّو ءَ کم ءُ گیش دو ماہ بیگا ات من ءَ سما بوت کہ ناکو ءِ مسکرا داں ھدّے ءَ راست انت- ھما اِنت کہ چکّ پیدا بیتگ ماھکان منی ھیال ءَ نہ انت- ھر وھد گوں ھمائی ءَ گپّ جنت- کندیت گوں ھمائی ءَ- وپتگ گوں ھمائی ءَ- بس نان گوں من وارت-
“من پت ءَ را گشت نُنکّ ءِ واستا نِندگی گاڑی یے بیار گوں-،، ماھکان ءَ مِچوکیں نُنکّ ءِ نیمگ ءَ پہ مھر چاران ءَ گشت-
پیش ءَ اے وڑیں مستیں موسماں چے چے نہ بوت….. بلے نی آ شھدیں گپّ ءُ مجلسانی جاگہ نُنکّ ءِ نندگی گاڑی ءَ گپتگ ات- من نُنکّ ءِ نیمگ ءَ چارت- آ اَنچو آرام ءَ شیر مچگا ات گشئے من ءَ سُوکلو دیگ ءَ انت کہ بچار! من چوں تئی نِہر دَؤر داتگ!
“نُنکّ ءَ چیا چو روک روک ءَ چارئے؟،، ماھکان ءَ پہ دابے گشت-
“تو اَنچو گپّ ءَ ئے گش ئے نُنکّ ایوک ءَ تئیگ انت ءُ من آئی ءِ دُزّگ ءَ اتکگاں-،، من بچکندت-
“تو وَ دُزّے ئے! اَنچو چارگ چارگ ءَ منی دل دُزّت ءُ بُرت!،،
چُکّ ءِ بیگ ءَ پد اے اولی رَند اَت کہ آ گوں من وشّیں وشیں گپّ جنگ ءَ ات- من چہ تھت ءِ سرا پادا تکاں ءُ شتاں بُن ءَ آئی ءِ کش ءَ نشتاں-
“مرچی شیرکنیں گپّ جنگ ءَ ئے- دگہ نُنکّے لوٹ ئے زاناں؟،، من بچکندان ءَ آئی ءِ چماّنی تھا چارت-
“دِیرا!،، آئی ءَ لجّ بوت- من کندان ءَ گوں نُنکّ ءَ گشت-
“اَڑے او شیتان! اے ساری ءَ منی جَن انت- رَندا تئی مات انت- سرپد بئے؟ ھما انت کہ تو اتکگ ئے، اے مارا دپی جُستے ھم نہ کنت-شاباش! نی وتی چماّں بُوٹّ- من وتی جَن ءَ چُکّاں!،،
من گوں نُنکّ ءَ ھُور آ گلائیش کت- نُنکّ وتی ءُ وتی مات ءِ سرا چرے,, اناگتیں اُرش،، ءَ دِلوارَگ بوت ءُ دپ ئےِ پکشّت- ماھکان ءَ گُشادی ءَ وتارا چہ من گیشّینت ءُ نُنکّ ءِ سُھڑینگ ءَ لگّت ءُ آئرا چُکگّ ءِ اِشکریں واھگ منی لُنٹانی سوچان بوت… من ءَ پدا ناکو ءِ گپّ گِیر اَتک!
ھمے شپ ءَ کہ ھَور انگت گْواران اَت- نُنکّ ءِ بیگ ءَ پد اولی رندا من ءُ ماھکان یکجاہ بیتیں…. بلے ھمے وھد ءَ نُنکّ ءَ وسّرا وَت چِیوّلگّے جت-ماھکان مَنیگی نہ بوت-گشادی ءَ پاداتک ءُ گْوانزگ ءِ چَنڈینگ ءَ لگّت-چنڈینگ ءَ نُنکّ ءَ بس کت گڑا ماھکان ءَ میچینت- نُنکّ ءَ گْریوگ بس کت ءُ واب کپت بلے وھدے ما پدا یکجاہ بیتیں تہ نُنکّ پدا شُرو بوت ءُ اےرندی ناں چنڈینگ ءَ بس ئےِ کت ناں میچینگ ءَ -من نُرنڈگ ءَ لگّ اتاں-
,,مات کُس! دگہ وھد ءَ ھچ نہ گشیت-بس ھمے ساھت ءَ دپ ءَ پچ کشّیت-آ شپی مردم کورے ءَ گٹّ بیتیں شرّ تر اَت!،،
“الله چو مگُش نُنکّ ءَ!،، ماھکان ءَ تورِت-
“ھو ناں….،، من جَؤڑان ءَ دومی کوٹی ءَ شت ءُ وپتاں-
نی نُنکّ ءَ پنچ ملٹ ءَ گْریت ءُ پنچ ملٹ ءَ بے توار بوت-برے ماھکان ءِ نازینکانی توار اتک ءُ برے کُپگّانی-یک رندے آئی ءَ نُنکّ بڈّ ءَ کت ءُ منی کِرّا اتک-
“نُنکّ ءَ باریں چی انت- نزاناں چون بہ کناں؟!،،
آئی ءِ لُنٹ لونجان اتنت- من تسلّا دات-
,, ھچ مکن-اے اُمبر ءَ نُنکّانی کار گْریوگ انت ءُ بس-،،
“بلے پیش ءَ چو نہ گریتگ ئےِ-بلکیں وش نہ انت- ڈاکٹرے نیارئے؟،، آئی ءَ بزّگ ءَ من ءَ چارت- من ٹیمب چارت ءُ گشت-
“نی شپ ءِ دو انت-میتگ ءِ ڈاکٹر واب بنت ءُ پدا ھور انت-،،
آ گوں دِلگْرانی شت- نُنکّ ءِ چیولگّ ءُ چیہانٹ کم نہ بیت اَنت- ماھکان پدا اتک- اے رندی گْریوان اَت-
“ڈاکٹرے نیارئے؟،، آئی ءَ بس ھمنچک گشت ءُ بِڑکگ ءَ لگّ ات-
من توکل کت-پَرپٹ زُرت-ھور ءَ ریچان ءَ شتاں- میتگ ءِ اسپتال ءِ دو ڈاکٹر اتنت کہ چمیشاں یکے منی کْوھنیں سنگتے اَت ءُ اسکول ءِ زمانگ ءَ منی ھم سَبَک بیتگ ات-من وَ ھیر دَہ ءَ رند وانگ یلہ دات ءُ پت ءِ دوئیں دُکّاناں یکے زُرت ءُ نشتاں بن بلے آئی ءَ ونت ءُ ڈاکٹر بوت-من آ چہ واب ءَ پاد کت ءُ آؤرت-آئی ءَ دوا ءُ درمان کت-سنگتی ءِ چارگ ئےِ کت ءُ دَسمُزّ ئےِ ھم نہ زُرت ءُ گشت ئےِ کہ باندا سھب ءَ نُنکّ ءَ اسپتال ءَ بیار دانکہ آئی ءِ شَرّی ءَ علاج بہ بیت- ڈاکٹر ءِ رسینگ ءَ پد وھدے اتکاں تہ نُنکّ ءُ مات ھر دو واب اتنت-من شت ءُ دومی کوٹی ءَ وپتاں-
سھب ءَ مَھلہ ماھکان ءَ من ءَ پادکت-من ءَ واب سرا ات-
تْرند تْرند جست کُت-
,, ھاں! نی چی یے؟،،
آئی ءَ گْریوان ءَ پسّو دات-
,, نُنکّ مُرتگ!،، ” نُنکّ مُرتگ؟،، منی واب ءَ بال کت-من تَتّران ءَ دیم پہ گْوانزگ ءَ شتاں-گوں لرزکیں دستاں گوانزگ ءِ دیمدار لیٹینت ءُ بے ساھیں نُنکّ چارت- گش ئے آئی ءِ بے نوریں دیم گشگ ءَ ات…. ابّا! نی من بہہ نہ گْریوااں….
منی چماّں ارس شیپ گپت انت-
ھم شپ ءَ من وابے دیتّ-گنداں کہ نُنکّ زندگ انت- من ءُ ماھکان نُنکّ ءِ دیما اوشتاتگیں-من نُنکّ ءَ گُشاں بیا-آ وتی چُپّیں پاد ءِ چنکی لنکُک ءَ سِندیت ءُ منی نیمگ ءَ چگل دنت… ءُ وت مات ءِ نیمگ ءَ رؤت!
من چہ واب ءَ گُڑتاں-اینگو آنگو چارِت- ماھکان نِپادانی سرا نہ اَت… آ گْوانزگ ءِ دیما نشتگ ءُ گْریوگ ءَ اَت! من پاداتک ءُ آئی ءِ کرّا شتاں-آئی ءِ ارس پھک کت انت- تسلّا دات ءُ آورت ءُ واپینت-
چیزے روچ ءَ رند دُکان ءِ کارے ءَ من کراچی ءَ شُتاں-
دو سئے ھپتگ ھمانگر لگّت-وھدے پدا اتکاں تہ نُنکّ ءِ مِرگ ءَ ماھے نزیک اَت-سر زاھر ءَ ماھکان ءَ اولی نُنکّ ءِ بیرانی ءِ گَم وارتگ اَت ءُ ایدگرانی وڑا زند ءِ کاروان ءَ گون اَت-منا ھم اَنچو سما بوت گشئے ھر چیز سرجم انت- ھچ ءِ کمّی نہ انت- گش ئے نُنکّ ءِ ھاجت نہ بیتگ- گش ئے آئی ءِ جند بہہ نہ بیتگ!
ھمے شپ ءَ وھدے من ءُ ماھکان یکجاہ بیتیں تہ اناگہ ءَ آ گشئے گُڑت-پاداتک ءُ نشت ءُ چاریں نیمگاں چارِت ئےِ-من ھیران بیتاں بلے گوں نرمی جُست کت-
,, چہ گپّے، ماھکان؟،،
آئی ءَ اَرسیگیں چمّے جواب دات-
,, منی گوشاں نُنکّ ءِ گْریوگانی توار اَتک!،،