“آزمانک” ماہ پرچا ڈؤلدار انت؟ ” ناگمان”

-“آزمانک” ماہ پرچا ڈؤلدار انت؟ ” ناگمان”

ھمے روچ ءَ کہ مئے سیر ءِ سالے توام بوت ھمے روچ ءِ جند ءَ منی زال کپت ءُ بَچکّیں چُکّے آؤرت ئےِ- پمیشا ما چُکّ ءِ نام سالان ایر کت-
روچ گْوزان بیت اَنت-سالان پنچ شش ماہ ءِ بوت- نی من آئرا بڈّ ءَ کت، لیب داشت، گوں آئی گپّ جت ءُ پدا وت گپّانی پسّو دات- سالان چو ایدگہ چُکّانی وڑا اَت- بے پرواہ، بے زانت بلے دوستناک- البت آئی ءِ یک چیزے چہ آ دگہ چُکّاں جُتا ات-من آئرا بچکندگ یا کندگ ءَ ندیستگ ات- من آئرا کِلی کت- دستاں کت گوات ءَ مان بُرّت ءُ پدا گپت- آئرا آدینک پیش داتگ- آئی ءِ دیما وڑ وڑیں ھرکت کت بلے یک رندے ھم آئی ءِ لُنٹانی سرا بچکندے درا نہ بوت- یک برے من ءُ زال پریشان بیتیں بلے پدا من ھیال کت کہ تنی وھدی کسان انت دیما بلکیں وتی شر بیت-
ماہ ءُ روچ گوزان بیت انت ءُ سالان دو سال ءِ بوت بلے آئی ءِ لُنٹانی سرا من یک روچے ھم کندگ نہ دیست- البت گریوگ ءَ زبر اَت- ما پریشان اتیں کہ دگہ ھساب ءَ برابریں چُکّ پرچا نہ کندیت من ھیران اتاں کہ ایشی ءَ چہ کَے ءَ کشّتگ- من، منی زال، مئے ھردُکانی مات ءُ پت، ایدگہ سیاہ ءُ وارث درست ءُ وشرُو ءُ مسکرا باز ات انت-
ما سالان ڈاکٹراں پیش داشت ءُ دراھیں اھوال داتنت- درستانی گشگ ات کہ دگہ ھساب ءَ چُکّ سلامت انت البت اے نہ کندگ- آدتے بیت کنت کہ ایشی ءَ چہ بُن پیرُک یا بُن بَلُکّے ءَ زُرتگ بلے ڈاکٹرانی اے ھم اندازہ ات کہ مزن بیت وانیت دنیا ءَ گندیت گڑا بیت کنت وتی اے آدت ءَ یلہ بہ دنت-
ھو… ھو سالان پنچ سال ءِ بوت نی اسکول ءَ ھم روّا کنگ ءَ ات بلے کندگ ءِ نعمت ءَ انگت زبہر ات- منی وھم ءُ گُمان ءَ ھم نہ ات کہ منی وڑیں کندوکیں مردمے ءِ چُکّ چو بے کندگ بیت-
سالان ءِ نہ کندگ ءِ آدت من ءَ باز نا پسند ات بلے آئی ءِ دگہ آدتے من ءَ باز دوست بوت چیا کہ اے منی تھا ھم ھست ات- ماہ ءُ ماھکان ءِ دوستی- ماھکانیں شپانی دوستی من ءَ چہ کسانی ءَ ھست ات من ءَ یاد انت کسانی ءَ یک برے من چہ مات ءَ جُست کتگ ات” اماّں! ماہ پرچا ڈؤلدار انت؟ ،، یکبرے وَ آئی ءَ من ءَ شرّی ءَ چارِت ءُ پدا گُشت” نزاناں منی چُکّ ھُدا ءَ کتگ-،،
رند ءَ وھدیکہ من وانگ ءَ لگّتاں گڑا چہ کتاب ونتاں داں مالوم بوت کہ ماہ ھم چو زمین ءَ ھاک ءُ سنگ انت بلے اے گپّ ءَ گیشتر اڑینت کہ ماہ اسل ءَ دگہ وڑ انت مارا پرچا دگہ وڑ گندگ ءَ کیت؟،،
یک سرشپے کہ ماہ چاردہ اَت ما لوگ ءِ چت ءَ نپادانی سرا تچک اتیں-سالان ءَ منی راستیں دست چو سرجاہ ءَ سر ءِ چیر ءَ ات ءُ چمّ ئےِ ماہ ءَ سَکّ ات انت:
“ابّا-،، آئی ءَ اناگہ گش
” ھاں منی چُکّ! ،،
“ماہ پرچا ڈؤلدار انت؟ ،،
من ءَ گُشئے کرنٹے لگّت-منی زھگ منی جست ءَ چہ من کنگ ءَ ات-بلے من وتی ھیرانی چیر دات ءُ کندان ءَ گشت:
” اگں تو کندگے جنئے گڑا ترا گُشاں گوں! ،،
کندگ وتی جاہ ءَ آئی ءَ زھر کت ءُ شُت مات ءِ کش ءَ وپت ءُ داں ھپتگے ءَ گوں من زھر بوت-
وھد ءِ تیزگامیں پرّگ ترّان اَت-سالان کہ چرائی ءَ پد مارا ھچ چُکّ نہ بوت، رُست ءُ مزن بوت-انچوکہ من دل ءَ اندازہ جتگ ات، یونیورسٹی ءَ آئی ءَ فلسفہ زُرت ءُ وانگ ءِ سرجم کنگ ءَ رند ھمودا فلسفہ ءِ لیکچرر لگّت-اِنچک وانگ ءُ تجربہ ءَ رند ھم آئی ءِ لُنٹانی سرا یکبرے ھم کسے ءَ بچکندے نہ دیست-ءُ پرے واستہ آ تیوگیں شھر ءَ ءُ کش ءُ گورءِ ھنداں زانگ بوت-من ءُ منی زال ءَ دیر اَت کہ آئی ءِ اے آدت ءَ را قبول کرتگ ات ءُ آئرا ھچ نہ گشت-
یکروچے من ءَ انچو ھیال اتک کہ اگں سالان سیر بکنت بیت کنت گوں وتی جَن ءُ چُکّاں گیروشگ بہ بیت ءُ نہ کندگ ءِ آدت ئےِ کم کم ءَ بہ پرشیت-من گوں زال ءَ گپّ جت-آ گل بوت-شپ ءَ ما سالان گَٹّ کت:
“سالان! سیر ءِ بارہ ءَ تئی چے ھیال انت؟،، من اولی جست کت:
” ھچ،،آئی ءَ گْونڈیں جوابے دات ،،اگاں ترا جنکّے دوست بیت بگش،، مات ءَ آئرا کرونڈ ات-
“ناں،،آئی ءِ جواب پد ءَ کسان اَت-
” ما پہ تو دشتارے شوھاز بکنیں؟،،
مات ءَ آئی ءِ دست ءَ گپت-
“مستر وت ئے ،،آئی ءِ گالوار ءِ تھا نہ بیزاری ھست اَت ءُ نا واھگ-
“بلے تو سیر کنئے ناں؟،،من پکّا کنگ لوٹت-
“اگں شُمئے رضا انت ھو،، آئی ءَ انچو جواب دات گُشئے آئی ءِ ناں بلکیں منی سیر ءِ گپّ بیگ ءَ انت-
اندگہ روچ ءَ ما سیادے ءِ گْور ءَ شُتیں-پت ءُ مات ءَ منّ ات بلے وھدے جنکّ ءَ جُست اش کت تہ آئی ءَ اڑی کت کہ من چُشیں مرد نہ گراں کہ کندگ ھم نزانت-ما مراد پد ءَ اتکیں-دگہ دو سے جاہاں ما سالان ءِ واست ءَ شُتیں-مات ءُ پتاں منّ ات بلے جنکاں اڑی کت-جنکانی مستریں اعتراض سالان ءِ نہ کندگ ءِ آدت اَت-
یک شپے من سالان مانبند کت:
“تو وتی اے شوّمیں آدت ءَ پرچا یلہ نہ دئے تو زان ئے ادا ھر جنکّ چہ تو نفرت کنت؟ ما چنچو جاہ ءَ تئی واست ءَ شتگیں-مات ءُ پت منِ اَنت جنک اڑی کننت-دراہ ھمے تئی بدیں آدت ءِ سبب ءَ، وتی بے کندگی ءَ یلہ دئے اگاں ناں تیوگیں زند ءَ لُنڈ بی بہ نند-،، من چو لیڑو ءَ دریّپت بلے آئی ءَ زردکّگ نہ کت-چماروچ ءَ رند من پرائی جَن ءِ شوھاز کنگ یلہ دات-بلے مات ءِ دلے نرمیں-انگت تگ ءُ تاچ ءَ اَت-
یکروچے زال ءَ من ءَ ھال دات کہ :
“من جنکے درگیتکگ-جنک سالان ءِ طبیعت ءَ شرّ سہی انت چیاکہ آ ھمے یونیورسٹی ءَ فلسفہ وانگ ءَ انت ءُ سالان ءِ شاگرد انت-،،
اے وشیں ھالے اَت ءُ بدیں ھم-جنک ءِ ھو کنگ وشی ءِ گپے ات بلے آئی ءِ فلسفہ ءِ طالبے بیگ ءَ من ءَ پریشان کت کہ چو مہ بیت کہ اے ھم بے کندگے بہ بیت بلے زال ءَ گشت کہ جنکّ نہ تھنا رنگ ءُ دانگ ءَ شر انت بلکیں رُدوم ئِے ھم وشّ انت-
پد ءَ ما سالان سالونک کت-گوں چاپ ءُ نازینکاں آئرا سیر دات-نشار واقعی وشگپّ ءُ پُلّ کندگے ات-بلے ھما ھیال کہ ما کتگ ات راست نہ بوت نشار ءِ وش روئی ءَ، سالان ءِ بے کندگی بُرت نہ کت-
سالے کپّے ءَ پد آہاں چُکّے بوت-جنکے ات- وھد گوزان بوت ءُ سالان ءِ جنک کہ نام ئےِ زیبا ات اسکول ءَ داخل بوت-زیبا ءَ کہ ما پہ دوستی زیبُل گشت چہ مات ءَ کشّتگ ات-انچیں وشگپّ ءُ وش کندگے ات کہ دْراہ پرائی تُنّیگ اتنت-مانی سالان ءِ بے کندگیءِ بارہ ءَ ھیال کنگ ھم یلہ داتگ ات، مارا زیبُل بس اَت-
زیبُل ءِ آدت ءُ تب چہ پت ءَ چٹ جتا ات انت-البت یک آدتے آئی ءَ چہ پت ءَ رُزتگ ات-اے ھما ات کہ منی تھا ھم ھست ات- بزاں ماہ ءُ ماھکان ءِ دوستی-
یک ماھکانیں شپے ءِ گپّ انت-ما پنچیں ٹی وی ءِ دیما نشتگ ءُ نیوز چارگ ءَ اتیں، زیبُل بور بوت-منی دست ءَ گپت ءُ گشت ئےِ کہ”پیربا! بُریں بُرز ءَ من زانت کہ ماہ ءَ چارگ لوٹیت-
من گشت:
” منی مات! کمے صبرکن،من ھالاں چاراں پد ءَ من ءُ تو رویں-،، بلے آئی ءَ نہ منّ ات دیست ئےِ کہ مزنیں پت آیگ ءِ وڑ ءَ نہ انت تہ وتی پت ءِ بڈّ ءَ کپت-سالان ھم زانا چہ ھالاں بور بیتگ اَت کہ یکیں گُشگ ءَ پاد اتک-ھردو بُرز ءَ شُت اَنت-ما ٹی وی ءِ چارگ ءَ دلگوش اتیں کہ اناگہ یک بلند آوازیں ٹھکے ءِ توار اتک-توار پورا سالان ئیگ ات کہ چہ لوگ ءِ سرا پیداک ات-بلے کس ءَ باور نہ بوت سالان چون کندیت؟ منی دل ءَ جت کہ چو مہ بیت کہ فلاسفریں سالان گنوک انت؛زیبُل ئےِ چہ لوگ ءِ سرا بُن ءَ مان بُرّتگ ءُ وت کندگ ءَ انت-کندگ ءِ توار انگت پیداک ات-پمیشا ما اشتاپ اشتاپ ءَ سیڑھیاں سرکپان ءُ برز ءَ شُتیں ،أود ءَ عجبیں ندارگے ات-
زیبُل چہ تُرس ءَ دل تْرک یک نیمگے زُکرّتگ ات ءُ سالان چو گنوکانی وڑا ٹھک دیان ات-زیادھیں کندگاں بے ھاٹیگ ات ءُ دیوال ئےِ داشتگ ات ءُ دَلپّٹیں زیبُل گْریوان ءَ مات ءِ کُٹّ ءَ پُترت-
“چہ گپّے سالان؟ تئی طبیعت جوڑ انت؟،، من سالان ءِ دست ءَ گپت-مات ءَ گوں لرزوکیں دلے آئرا بگل ءَ کت-بلے سالان چہ ما بے سما کندان ات-آ چیزے گشگ لوٹگ ءَ ات بلے کندگ ئےِ وار نہ دیگ ءَ ات نی جنیناں دپ پچ کش ات ءُ گریوگ ءَ لگت انت-من آ گوں ھکّل چُپ کتنت-ءُ دیم گوں سالان ءَ کت کہ نی کندگ ئےِ کمتر بیان ات انت-
“من پد ءَ جُست کت” سالان بابا! چیا چو کندگ ءَ ئے ؟،،
“ابّا… آ ہاہاہا… زیبُل گشیت…،، آئی ءَ کندان ءَ زیبُل ءِ نیمگا دست شھار دات” زیبُل گشیت کہ… کہ “ماہ پرچا ڈؤلدار انت؟ہاہاہا
ماھتاک لبزانک 1997 مارچ